Artist Statement
Wat mij kenmerkt als maker is dat ik veel abstracte ideeën heb met een fantasierijke toon. Zo heb ik ooit als project een speelgoed dinosaurus een eigen identiteit gegeven en bouw ik al van kinds af aan fantasiewerelden op met mijn broer. Ik hou van chaotische, kleurrijke en beweeglijke sequenties die de nostalgie naar het kind zijn prikkelen. Doordat mijn ideeën vaak om persoonlijke fascinaties draaien, ben ik gewend om autonoom te werken.
Mijn doel is nu om mijn ideeën, hoe persoonlijk en abstract deze in eerste instantie ook zijn, relevant te maken voor een groter publiek. Tijdens mijn opleiding ben ik er achter gekomen dat dit best een uitdaging is. Hoe maak ik mijn abstracte ideeën helder genoeg dat iedereen ze begrijpt? Hoe overtuig ik anderen dat mijn persoonlijke insteken voor hen ook interessant zijn? Om dit te bereiken ben ik op zoek gegaan naar manieren om mijn eigen fascinaties en ideeën relevant te maken voor de hedendaagse maatschappij.
Het risico bij samenwerken, heb ik ondervonden, is dat je eigen stem in een groter collectief van stemmen vervormd wordt. Maar door volledig autonoom te werken is het lastiger om een publiek te overtuigen dat deze ideeën ook voor hen relevant kunnen zijn. Ik vind deze dualiteit erg interessant en streef er naar om een balans te vinden tussen deze twee uitersten. Mijn doel is om abstracte gedachten te verbinden met de realiteit.
Een van mijn grootste fascinaties is de manier waarop we als volwassenen vaak terug verlangen naar de mindset die wij als kinderen hadden. Ik heb zelf een grote fantasie die voor mij de sleutel is naar speelse creativiteit. Ik denk dat iedereen nog een bepaalde mate van kinderlijke fantasie in zich heeft, maar dat veel mensen deze onbewust onderdrukt hebben vanwege de druk die zij voelen vanuit de werkelijkheid. Ons speelgoed heeft plaats moeten maken voor werk en sociale verantwoordelijkheden.
Kinderen mogen spelen, want dit is gericht op persoonlijke groei, maar volwassenen moeten vooral functioneel zijn voor de rest van de samenleving. Dit is zonde, want door creatief te zijn en vanuit ons innerlijke kind te spelen, kunnen we nog van alles leren over onszelf en onze plek in de wereld. Kinderen hebben bijvoorbeeld geen vooroordelen en zijn daardoor minder geneigd om mensen in hokjes te plaatsen.